به رسم ادب شهدا رخصت...

مردانی از سلاله ی دلیر ان که چون کوهی استوار در برابر خصم ایستادند و بدان رخصت ندادند تا به مرزهای اقلیم ایران و وطنشان تجاوز کنند.
    سیرت آنان جمله چون چشمه بود و اراده ی آنان چون پولاد سخت. پندارآنان چون زلالی آب و درخشندگی الماس بود و کردار آنان چون نرمی پر. همانا شهیدان بودند که با فداکاری نام خود را سرلوحه ی افتخار کردند. بر سپهر ایران، هنوز می درخشند ستارگانی که هماره طنین دل نشین و آوای دل انگیز کلام آنان شهادت بود. کسانی که بر جامه ی افکار خود نقش فداکاری زدند. الحق که شهیدان بودند که ایران را از خصم مصون داشته وما مرهون این عزیزانیم. ما این گهر ها را ازدست داده ایم تا اقلیم ایران،بستان شهیدان، پایدار بماند.

به رسم جوانمردی از شیربچه های وطنم رخصت میگیرم

از سلحشورانی که به اشاره رهبرشان به جبهه های نبرد هجوم بردند و از میهنشان محافظت کردند.