سلام بر دلهایی که تنها در عطش عشق خدا می سوختند و سلام بر ترکشهایی که بر این عطش افزودند.
سلام بر سجدههایی که هیچ گاه به پایان نرسید و بر پیشانیهایی که در راه وصال پیشی گرفتند.
سلام بر گلوهای بریدهای که فوارههای خونشان سرخی غروب را شرمنده کرد.
سلام بر سینه هایی که پر درد بودند و با درد جنگیدند و با درد به شهادت رسیدند.
سلام بر لبانی که عاشقانه ترین سرود هستی را در آخرین لحظه عروج سرودند و بر زبانی که در کام خونین شد.
سلام بر مشهد های جنوب و غرب؛ بر فکه، سکوی پرواز؛ بر شلمچه، شمیم عشق؛ براروند رود؛ دریای نجات؛ بر حاج عمران ، کعبه عشق؛ بر دهلاویه، حماسه های چمران، بر هلالی های کربلای پنج که خیلی ها را به پنج تن آل عبا رساندند.
